بیانیه کنفدراسیون کار ایران – خارج از کشور در مورد فاجعه معدن زغال سنگ معدنجوی طبس
بار دیگر با فاجعه‌ای هولناک مواجه شده‌ایم. انفجار در معدن زغال‌سنگ معدنجوی طبس که یکی از بزرگ‌ترین معادن در ایران است باعث مرگ دلخراش ۵۲ کارگر و زخمی شدن بیش از ۲۰ نفر شده است و هنوز پیکر بسیاری از کارگران در عمق ۷۰۰ متری معدن گرفتار است.
کنفدراسیون کار ایران – خارج از کشور عمیق‌ترین همدردی و تسلیت خود را به خانواده‌های قربانیان این فاجعه عظیم ابراز می‌کند. این انسانهای شریف، که با کار و تلاش خود چرخهای تولید و ثروت را پیش می‌بردند، قربانی سیاست‌های بی‌رحمانه و سودجویی رژیمی شده‌اند که منفعت را بر انسانیت و جان کارگران ترجیح داده است. هر خانواده‌ای که اکنون عزادار است، هر زنی که همسرش، هر والدی که فرزندش، هر کسی که برادرش را و هر کودکی که پدرش را از دست داده، باید بداند که این فاجعه نتیجه مستقیم بی‌توجهی به جان کارگران و عدم ارزش‌گذاری به زندگی انسانی است.
تصاویر دردناک منتشر شده از بیرون آوردن پیکر قربانیان این حادثه، لباس‌های فرسوده و مخصوصا تصویر نمادین چکمه یکی از این انسانهای شریف، سندی آشکار است از اینکه وضعیت امکانات کار و ایمنی محیط کار نه تنها ناکافی، بلکه بازتاب یک سهل‌انگاری عامدانه است. این نه یک “حادثه تلخ”، بلکه یک قتل عمد است. جنایتی در زنجیره‌ای از فجایعی که می‌توانستند به سادگی پیشگیری شوند، اما سال‌هاست که جان کارگران در ایران را می‌گیرد.
در گزارشهای منتشر شده، نشت گاز متان عامل انفجار اعلام شده و سوال این است که وضعیت تهویه چگونه بوده است؟ تنها چند هفته پیش، خروج گاز متان از این معدن زغال‌سنگ منجر به ریزش در بخشی از تونلها شده بود. تصاعد گاز متان می‌توانست زنگ خطری برای وقوع بحران باشد و بازرسی و نظارت بر این معدن می توانست از وقوع انفجار جلوگیری کند. معدن، حتی سیستم تخلیه گاز نداشته است و کارگران تجهیزات پیشرفته مربوط به محافظت از گاز نداشته‌اند. وزیر کار که در اولین ابراز نظر گفته است تخلفی در این معدن صورت نگرفته است، جزو متهمین ردیف اول است.
سال‌هاست که کارگران معدنجوی طبس نسبت به وضعیت محیط کار معدن، امکانات و معیشت خود اعتراض کرده‌اند. آن‌ها بارها درباره محیط کار ناامن، دستمزدهای ناچیز و نبود امکانات هشدار داده‌اند، اما پاسخشان سکوت و بی تفاوتی مقامات بوده است. در جمهوری اسلامی، کارگران از ابتدایی‌ترین حق خود برای تشکیل تشکلهای مستقل و دفاع از حق حیات و زندگی خود محروم هستند. این رژیم به طور سیستماتیک هر حرکت کارگری که جرئت کند این استثمار را به چالش بکشد سرکوب می‌کند و کارگران را در برابر این بی‌توجهی مرگبار بی‌دفاع رها می کند. به این وضعیت باید نبود آزادی رسانه برای برخورداری حق کارگران از ابراز عقیده و شنیده شدن صدای خود را هم اضافه کرد.
این معدن که بر روی ۷۵ میلیارد تن زغال‌سنگ اکتشافی نشسته، نمادی از ثروت عظیم کشور است. اما این ثروت، به جای آنکه به بهبود وضعیت اقتصادی کشور و شرایط زندگی و کاری کارگران اختصاص یابد، تحت یک ساختار سیستماتیک سرکوب و فساد، غارت می‌شود. حق حیات و زندگی کارگران، که برای استخراج این منابع ارزشمند جان خود را به خطر می‌اندازند، در معادلات سودجویانه نادیده گرفته شده و زندگی آن‌ها قربانی سیاست‌های بی‌رحمانه جمهوری اسلامی شده است.
چند کارگر دیگر باید قربانی این بی‌توجهی شوند تا مقامات فاسد پاسخگو شوند؟ آیا رژیمی که سال‌هاست استثمار و سرکوب سیستماتیک را علیه کارگران ایران به راه انداخته، اساساً به کسی پاسخگو خواهد بود؟ تجربه نشان داده است که این نظام نه تنها پاسخی ندارد، بلکه با سرکوب هرگونه تلاش کارگران برای دفاع از حقوقشان، خود را به عنوان یک عامل مستقیم در بروز این فجایع معرفی کرده است.
در سراسر ایران، از معادن تا کارخانه‌ها و کارگاه‌های بزرگ و کوچک، هر روز شاهد مرگ و جراحت کارگران هستیم؛ “حوادثی” که چیزی جز نتیجه سیستم فاسدی نیست که از ارزش نهادن به زندگی انسانی خودداری می‌کند. محیط‌های کار در ایران به قتلگاه تبدیل شده‌اند و جمهوری اسلامی با بی‌توجهی کامل، به کارگرانی که چرخهای تولید و سازندگی این کشور را می‌چرخانند، پشت کرده است.
کنفدراسیون کار ایران – خارج از کشور خواهان شفافیت کامل و روشن شدن تمام ابعاد این فاجعه، تحقق عدالت برای قربانیان و خانواده‌های آنان، و محاکمه تمامی مسئولان و افرادی است که در ایجاد و استمرار این وضعیت مرگبار دخیل بوده‌اند.
ضمن تسلیت به جامعه کارگری ایران، باردیگر با خانواده‌های این کارگران شریف ایستاده‌ایم و غمشان را غم خود می‌دانیم. این فاجعه، نه تنها به ما یادآوری می‌کند که جان کارگران در ایران چه بی‌ارزش انگاشته می‌شود، بلکه به ما این مسئولیت را می‌دهد که در برابر ظلم و فساد ایستادگی کنیم.
کنفدراسیون کار ایران – خارج از کشور همه کارگران در بخشهای مختلف را به تشکیل فوری تشکلهای مستقل و سازماندهی برای دفاع از حق حیات و کرامت انسانی خود فرا می خواند.
کنفدراسیون کار ایران – خارج از کشور
دوشنبه ۲ مهر ۱۴۰۳
