بیانیه کنفدراسیون کار ایران-خارج از کشور درباره جنگ ایران و اسرائیل
کارگران، زحمتکشان، و آزادی‌خواهان ایران!
جنگ ویرانگر ایران و اسرائیل، که از ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ با حملات ارتش اسرائیل به ایران و پاسخ موشکی جمهوری اسلامی آغاز و با تهاجم آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران در ۱ تیر ۱۴۰۴ تشدید شد، فاجعه‌ای جنایتکارانه است. این درگیری، که کارگران، زنان و مردم ایران، فلسطین و اسرائیل را قربانی کرده و خطر جنگ منطقه‌ای را افزایش داده، نتیجه سیاست‌های جنگ‌افروزانه رژیم ایران، اسرائیل و آمریکاست. کنفدراسیون کار ایران-خارج از کشور این جنگ خانمان‌سوز را قاطعانه محکوم می‌کند و خواستار توقف فوری آن است.
جمهوری اسلامی، دشمن اصلی کارگران و مردم ایران، سال‌هاست با حمایت از گروه‌های نیابتی مثل حزب‌الله و حماس، خاورمیانه را به میدان جنگ نیابتی علیه اسرائیل بدل کرده است. این رژیم ستمگر با غارت منابع ملی، سرکوب اعتصابات و گسترش فقر و بیکاری، مردم ایران را به فلاکت کشانده. برنامه هسته‌ای این رژیم، نه خواست مردم ایران است و نه منفعتی برای آن‌ها دارد، بلکه بهانه‌ای برای تشدید تنش و جنگ‌افروزی در منطقه شده است. اکنون، این جنگ را بهانه‌ای برای اختناق بیشتر و فریب مردم با شعارهای کاذب «دفاع ملی» قرار داده است. ما اعلام می‌کنیم: این جنگ، جنگ مردم ایران نیست، بلکه جنگ رژیم برای بقای خود است.
دولت اسرائیل و دولت آمریکا با حملات به تاسیسات هسته‌ای و اماکن غیرنظامی ایران، تلفات سنگین غیرنظامی به جا گذاشته و زندگی کارگران و مردم را به خطر انداخته‌اند. جمهوری اسلامی نیز با جنگ‌افروزی نیابتی و اقتدارگرایی، به این فاجعه دامن زده است. این حملات، که با بهانه برنامه هسته‌ای ایران انجام شده، خطر نشت مواد رادیواکتیو را افزایش داده و سلامت مردم و محیط زیست منطقه را در معرض فاجعه‌ای بزرگ قرار داده است. این سیاست‌های جنگ‌طلبانه، ریشه در رقابت هژمونی‌طلبانه و اقتدارگرایانه رژیم‌های ایران، اسرائیل و آمریکا برای تسلط بر خاورمیانه دارد، که می‌تواند منطقه را به آتش بکشد. این سه نیروی جنگ‌افروز، در این رقابت مرگبار، مردم منطقه را قربانی کرده‌اند.
ما هرگونه دخالت خارجی برای تعیین سرنوشت ایران را رد می‌کنیم. قدرت‌های خارجی، چه حامی رژیم باشند و چه پشتیبان اپوزیسیون وابسته، حق مداخله در آینده ایران را ندارند. سرنوشت ایران تنها در دستان مردم ایران است. خیزش «زن، زندگی، آزادی» در ۱۴۰۱ نشان داد که کارگران، زنان و زحمتکشان در تلاش‌اند تا با قیام خود رژیم را سرنگون کنند.
جنگ کنونی، جنبش‌های اعتراضی، به‌ویژه جنبش کارگری را بشدت تضعیف خواهد کرد. این فاجعه نه‌تنها جان و معیشت کارگران را نابود می‌کند، بلکه عاملیت مردم و جنبش‌های مردمی را برای مبارزه با ستم و تغییر وضعیت فلج می‌سازد. سرکوب شدیدتر رژیم، قطعی اینترنت و شرایط جنگی سازماندهی را دشوارتر کرده است. اما راه پایان دادن به این جنگ و جلوگیری از فجایع آینده، سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی است. این هدف تنها از طریق گسترش و تقویت سازماندهی جنبش کارگری و دیگر جنبش‌های اجتماعی ممکن است. با وجود همه دشواری‌ها، تشکیل نهادهای مردمی و شوراهای کارگری باید در دستور کار قرار گیرد. تجربه اعتصابات و اعتراضات کارگران در طول ۴ دهه گذشته نشان داده است که کارگران حتی در شرایط بحرانی می‌توانند با شبکه‌سازی برای سازماندهی، رژیم را به چالش بکشند و نظام جنگ‌افروز را فلج کنند. اعتصابات هدفمند، حتی در مقیاس کوچک، می‌تواند ماشین سرکوب رژیم را از کار بیندازد.
کنفدراسیون کار ایران-خارج از کشور
۱ تیر ۱۴۰۴
