حضور جمهوری اسلامی در اجلاس سازمان جهانی کار به‌مثابه تضییع حقوق کارگران ایران توسط این سازمان است
نامه کنفدراسیون کار ایران – خارج از کشور ILC به کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری ITUC پیرامون برگزاری یکصد و دوازدهمین اجلاس سازمان جهانی کار
رونوشت به اتحادیه‌های کارگری در کشورهای مختلف
همکاران گرامی،
اجلاس‌های سالانه سازمان جهانی کار از آن نظر اهمیت ویژه‌ای دارد که اتحادیه‌ها و تشکل‌های کارگری از سراسر جهان گرد هم می‌آیند و در راستای پیشبرد منافع عمومی کارگران تلاش میکنند. این اجتماع برای کارگران ایران نیز از آن جهت بسیار حائز اهمیت است که فرصتی برای ابراز همبستگی و حمایت عملی تشکل‌های کارگری کشورهای جهان از همکارانشان در ایران است.
ما می‌دانیم که ITUC و اتحادیه‌های کارگری زیادی از کشورهای مختلف همواره در حمایت از کارگران ایران اعتراضات خود را به جمهوری اسلامی اعلام کرده‌اند. اما این اقدامات تاثیری در وضعیت کارگران ایران نداشته است. بعنوان مثال ITUC در گزارش اخیر خود مربوط به سال ۲۰۲۳ بدترین نمره یعنی منفی ۵ را به معنی “عدم تضمین حقوق” کارگران ایران ثبت نمود. اما هنوز حکومت ایران را در لیست بدترین ناقضان حقوق کارگران قرار نداده است.
رسانه‌های رسمی جمهوری اسلامی روز یکشنبه ۲۶ مه ۲۰۲۴ اتفاق بسیار شرم‌آوری را گزارش کردند. گیلبرت هونگبو دبیرکل ILO به مناسبت برگزاری نشست حکومتی «همایش ملی کار» پیامی ویدئویی به وزیر کار ایران ارسال کرده که در آن ضمن تسلیت مرگ “رئیسی” که به‌واسطه مسئولیت‌هایش در حکومت از اصلی‌ترین ناقضان حقوق کارگران ایران و از آمران کشتار هزاران نفر از مردم ایران است، جمهوری اسلامی را از حامیان قدیمی ماموریت‌های ILO اعلام کرده است. وی در این پیام ویدیویی ضمن تاکید بر تداوم همکاری و مشارکت با جمهوری اسلامی، اظهار اشتیاق برای دیدار وزیر کار جمهوری اسلامی در اجلاس سالانه ILO را ابراز نموده است.
سوال اساسی از سازمان جهانی کار این است که، در حالی که تمامی اسناد و گزارشات از منابع حقیقی و مستقل حاکی از تضییع فاحش حقوق کارگران و سرکوب خشن فعالین جنبش کارگری توسط حکومت ایران است، آیا ILO این میزان از سرکوبگری را در راستای ماموریت‌های خود قلمداد می‌کند که جمهوری اسلامی را حامی آن می‌داند؟
از نظر ما میزان شکایت و اعتراض تشکل‌های کارگری کشورهای مختلف و همچنین ITUC و دیگر سازمانهای بین‌المللی کارگری به ILO بخاطر تداوم عضویت جمهوری اسلامی در این سازمان و همچنین رسمیت دادن به هیأت جعلی کارگری اعزامی از سوی حکومت ایران، شاخص وفاداری آنان به تضمین حقوق کارگران و اعلام همبستگی با کارگران ایران است.
در اینجا اشاره‌ای به اعضای هیات کارگری اعزام شده از طرف جمهوری اسلامی به اجلاس سازمان جهانی کار می‌نمائیم.
سمیه گلپور چمرکوهی بعنوان نماینده کارگران ایران، اولیا علی‌بیگی، رضا عرب احمدی، مجید فیروز‌آبادی یزد، مهران قاسم‌پور و سید محمد یاراحمدیان نیز به عنوان اعضای مشاور و علی‌البدل لیست هیات کارگری اعزامی جمهوری اسلامی به اجلاس یکصد و دوازدهم سازمان جهانی کار در ژوئن امسال اعلام شده اند.
اما این افراد چه کسانی هستند؟
سمیه گلپور چمرکوهی رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی است که یک نهاد تماماً حکومتی، غیردمکراتیک و ابزار جناح‌های سیاسی حکومت برای سرکوب کارگران ایران است. دیگر نمایندگان اعزامی نیز از اعضای همین کانون و کانون عالی شوراهای اسلامی کار هستند.
این تشکل‌های حکومتی فارغ از اینکه توسط حکومت و از عوامل مورد تایید حکومت ایجاد می‌شوند، در سیاست‌گزاری‌های سرکوبگرانه حکومت برای تضییع حقوق کارگران نقش محوری بازی میکنند.
همانطور که ما پیشتر اعلام کرده‌ایم، دستمزد کارگران در ایران بسیار ناچیز و پائین‌تر از خط فقر است. این میزان دستمزد هر ساله با همکاری همین تشکل‌های حکومتی تصویب می‌شود که مقامات آن به عنوان نمایندگان کارگران ایران به اجلاس ILO اعزام می‌شوند. در نظر داشته باشید که اعضای تشکل حکومتی شورای اسلامی کار که نماینده آن در اجلاس حاضر است، در سرکوب و ضرب و شتم و زندانی شدن فعالین مستقل کارگری در سال‌های گذشته نقش ایفا کرده‌اند.
اینها تنها موارد کوچکی از سرکوبگری عوامل تشکل‌های حکومتی است که تحت نام نماینده کارگران ایران به اجلاس ILO می‌آیند.
در اجلاس سازمان جهانی کار قرار است گزارش‌های مربوط به اِعمال مقاوله‌نامه‌ها و مواردی از قبیل اصول و حقوق بنیادین کار به‌عنوان دستور کار اجلاس ارائه شود.
جمهوری اسلامی کنوانسیون‌های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار که مربوط به حق تشکل‌یابی و سازمان‌دهی نشست‌ها و پیشبرد مذاکرات جمعی است را امضا نکرده است. اما مطابق اعلامیه‌های بین‌المللی، تمامی اعضا ملزم به رعایت کنوانسیون‌های بنیادین سازمان هستند. حکومت ایران در مقابل، تمامی تلاش‌ها در راستای ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری را به شدیدترین شیوه سرکوب کرده و فعالین آن را زندانی می‌کند.
همکاران گرامی؛
ما خواستار عدم به رسمیت شناسی هیأت اعزامی جمهوری اسلامی به عنوان نمایندگان کارگران ایران در اجلاس‌های جهانی هستیم. همچنین خواست اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار یک خواست جدی از سوی کارگران ایران است.
ما از تمامی اتحادیه‌ها و تشکل‌های کارگری در سطح جهان می‌خواهیم تا ضمن اعتراض شدید به ILO برای مماشات با عوامل جمهوری اسلامی، خواست اخراج هیات اعزامی حکومت ایران از اجلاس سالانه سازمان جهانی کار را به شکل جدی مطرح نمایند.
این اتفاق تنها در صورت تشکیل اجتماعی از چندین اتحادیه کارگری و سازمانهای بین‌المللی کارگری ممکن خواهد شد.
بیش از چهل میلیون نفر از کارگران و کارمندان ایران بدون حق ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری در زیر شدیدترین سرکوب و تضییع حقوق انسانیشان، اعتراضات مستمر اما پراکنده‌ای را به پیش می‌برند. آنان قطعاً هم مماشات‌های سازمانهای جهانی با حکومت جمهوری اسلامی را رصد خواهند کرد و هم حمایت‌های همکارانشان در دیگر کشورها از دیدشان پنهان نخواهد ماند.
کنفدراسیون کار ایران – خارج از کشور
۹ خرداد ۱۴۰۳
